میدان به عنوان یک فضای شهری ، یکی از مهم ترین مکان هایی است که محل برخورد های چهره به چهره و عرصه تعاملات اجتماعی شهر وندان به شمار می رود . وجود بحران ترافیک وسایل نقلیه ، باعث کمبود شدید فضای عمومی با قابلیت پذیرش تعاملات اجتماعی شده است . با توجه به افزایش روز افزون مسیر های سواره در شهر های مدرن امروزی و نیز افزایش تراکم در ساخت و ساز بلند مرتبه ها ، سیمای شهر های کنونی به صورت هم جواری ساختمان های بلند و بی روح که بعضاً توسط مسیری خشک و آسفالته به نام خیابان بریده شده است ، تعریف می گردد . این در حالی است که با توجه به فشار های روانی روزمره ، نیاز به فضا هایی برای بر قراری ارتباط بیشتر با طبیعت ، انسان و فضای باز ، بیش از پیش احساس می گردد و این میدان های پر ارزش طی دهه های گذشته در اثر بی توجهی رونق سر زندگی خود را از دست داده اند . مقاله حاضر بر آن است با هدف بررسی مفهوم فضای شهری ، مراحل و ابعاد مختلف تجلی کالبد شهری در تعاملات اجتماعی را با مطالعه میدان های شهری مورد بررسی قرار داده و راهکار های کالبدی برای طراحی این فضا های شهری ، به منظور تقویت تعاملات اجتماعی شهر وندان ارائه داده است . روش پژوهش از نوع تفسیری – تحلیلی است و برای گرد آوری مطالب از مطالعات کتابخانه ای و منابع اطلاعاتی الکترونیکی و چاپی استفاده شده است . میدان شهری مطلوب که با شناخت صحیح و برنامه ریزی دقیق طراحی شده باشد ، یک فضای باز شهری است که محل رفت و آمد ، مکث و توقف ، استراحت ، به سر بردن اوقات و مراودات اجتماعی هست . از مهم ترین راه کار های این مقاله می توان به ساماندهی کاربر ی های متنوع به لحاظ زمانی ، طراحی فضا های نمایشگاهی موقت جهت فروش عرضه کالا و طراحی مبلمان های متناسب با نیاز های ساکنین اشاره کرد .