هدف از این تحقیق ارائه روشی برای تعیین مسیر بهینه با در¬ نظرگرفتن جنبه¬های زیست¬محیطی، اقتصادی و فنی با بهره¬گیری از قابلیت¬های سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی می¬باشد. در طراحی مسیر علاوه بر رعایت نکات فنی و اقتصادی باید به خصوصیات زیست¬محیطی نیز توجه نمود، تا احداث آن حداقل آسیب‌ها را به محیط¬زیست وارد نماید. لحاظ نمودن تعداد زیادی از مشخصات به روش¬های دستی و سنتی به سادگی میسر نمی¬باشد. در مقابل، فن¬آوری GIS امکان تلفیق حجم زیادی از اطلاعات را میسر ساخته و تصمیم¬گیری را ساده¬تر می¬سازد. در اين مقاله روشی ارائه شده است که بر اساس آن می¬توان مسيری بهينه از نظر زيست¬محيطي، اقتصادی و همچنین فنی از شهرستان اهواز تا شهرستان دهدز (واقع در استان خوزستان) ارائه نمود. لذا با در نظر گرفتن وضعيت زمين¬شناسي (سازند، گسل¬ها)، آبراهه¬ها، توپوگرافی (شیب، ارتفاع)، پوشش¬گیاهی، کاربري¬اراضي، جمعیت و مناطق حفاظت¬شده¬ به طراحي کوتاه¬ترین مسير¬ با صرف کمترین هزینه بين اين دو نقطه پرداخته شده است. در این روش، ابتدا لایه¬های اطلاعاتی مورد نیاز برای مسیریابی از منابع مختلف جمع¬آوری شدند و با تبدیل این لایه¬ها به تصاویری هم مرجع از لحاظ موقعیت مکانی، امکان همپوشانی آن¬ها فراهم شد. جهت ارزش¬گذاری لایه¬های اطلاعاتی مختلف، ابتدا تابع هزینه¬ی هر یک از لایه¬ها نسبت به معیارهای مختلف محاسبه شد و در ادامه نتایج به دست آمده برای لایه¬های اطلاعاتی مختلف با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP) مقایسه شدند. نتایج حاصل از FAHP در نرم¬افزار ArcGIS نشان مي¬دهند که مسير طراحي شده نسبت به مسيری که قبلا در منطقه احداث شده است، از نظر زيست¬محيطي، اقتصادی و فنی داراي شرايط مطلوب¬تر و از نظر طولی کوتاه¬تر می¬باشد. مطلوب بودن مسیر طراحی شده در معیار زیست¬محیطی شامل عبور کمتر مسیر طراحی شده از مناطق دارای پوشش گیاهی، عبور کمتر از محل آبراهه¬ها و گسل¬های موجود در منطقه و عدم عبور از مناطق حفاظت شده می¬باشد.