طی سال‎های اخیر گسترش شهرنشینی و افزایش اوقات فراغت منجربه افزایش گردشگری در مناطق روستایی و عشایری شده است و در نتیجه زمینه‎ها و توانمندی‎های طبیعی، اجتماعی و فرهنگی مناطق عشایری مورد توجه بسیاری از گردشگران قرار گرفته است. بنابراین هدف مقاله حاضر بررسی و رتبه بندی زمینه‎های گردشگری عشایری منطقه مورد مطالعه می‎باشد. برای رسیدن به اهداف تحقیق از روشهای اسنادی و میدانی با تأکید بر تکمیل پرسشنامه نزد 218 نفر سرپرست خانوار عشایری استفاده شده است. داده‎های جمع‎آوری شده در نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون t تک نمونه‎ای و کندال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج مطالعه بر اساس t تک نمونه‎ای نشان می‎دهد تأثیر زمینه‎های گردشگری عشایری بالاتر از مطلوبیت عددی مورد آزمون می‎باشد و زمینه‎های فرهنگی بالاترین میانگین را به خود اختصاص داده است. همچنین با توجه به نتیجه آزمون کندال مشاهده می‎شود که در مورد وضعیت درآمدی بیشترین رضایت خانوارهای عشایری در شاخص وجود زمینه اشتغال در بخش دامداری بوده است.