پروژه شهر دوست دار کودک به طور عمده برای ایجاد فرصت برای کودکان در راستای بستر سازی، شکل دادن و تغییر محیط پیرامون آنها می باشد. از این رو طرح های دوست دار کودک به دنبال اعطای حقوق شهروندی به بچه ها توسعه آگاهی، بالا بردن مشارکت جمعی ،کم کردن میزان خشونت علیه کودکان، توجه به موضوعات زیست – محیطی و... است.
محیط پیرامون در خصوص اینکه چطور رفتار کنیم و چه چیزهایی را بیشتر مشاهده کنیم، پیام هایی را به افراد می دهد و برنامه ریزان و تصمیم گیران نقش مهمی بر شکل گیری این پیام ها دارند و در تعیین اینکه دیدگاه افراد چطور شکل بگیرد و چگونه روابط متقابل با محیط را برقرار کنند، نقش تعیین کننده ای دارند. کودک امروزی به دلیل معماری خاص شهری و در کنار آن تربیتهای خاص، کمترین میزان تعامل و برخورد را با اطرافیان دارد و متأثر از بی نظمی معماری شهری و فشارهای روانی حاصل از آن، دچار مشکلات عدیدهای است. کودکان و نوجوانان با عنوان اعضای جامعه ما با مجموعهای از خواسته ها و نیازهای خاص خود، استفاده کنندگان محیط ساختگی ما میباشند. لذا هدف مقاله حاضر، ارزیابی ویژگیها و شاخصهای شهر دوستدار کودک در منطقه13 شهر تهران با استفاده از مدل تحلیلی swot می باشد که روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای اسنادی و تطبیقی می باشد.