معماری به عنوان هنر و فنی که در ارتباط تنگاتنگ با انسان و محیط زندگی اوست، می تواند نقش زیرساختی و تعیین کننده ای را در تأمین نیازهای مادی و معنوی و روانی افراد داشته باشد. امروزه انبوه سازی و به وجود آمدن آپارتمانهای تنگ، بدون توجه به نیازهای روحی و روانی ساکنین آن از جمله کودکان، یکی از تبعات زندگی ماشینی و توسعه بی رویه شهرهای بزرگ می باشد. افسردگی، اضطراب احساس پوچی و ناامیدی همراه با از بین رفتن انگیزه های زندگی از عوارض آشکار زندگی در شهرهایی است که از طبیعت و امکان زندگی طبیعی دور افتاده اند.هدف از مقاله حاضر، پژوهش و طراحی در راستای ایجاد مرکزی برای پرورش و خلاقیت در در فضای کودکان دبستانی و پیش – دبستانی بوده است. مکانی که در آن از طریق امکاناتی که در اختیار کودکان قرار می گیرد، ضمن تسهیل فرایند خلاقیت، به آنان کمک می شود به شناخت حقیقت منحصر به فرد وجودشان و نیز شناخت دیگران و محیط اطرافشان نایل گردند. این مرکز یا فضای بازی در اقامتگاه روستایی طراحی میشود و هدف این است که با شناخت کودکان دست به طراحی زد تا برای آنها خسته کننده نباشد ،ذوق و نشاط آور باشد تا در یادشان ماندگار شود.