هدف از پژوهش حاضر سنجش سطح توسعه یافتگی در مناطق کلان شهر اصفهان می¬باشد. از نظر روش شناسی بر اساس هدف از نوع کاربردی و بر اساس ماهیت از نوع توصیفی- موردی و تحلیلی است. داده های مورد استفاده در پژوهش آخرین وضعیت برداشت شده کاربری اراضی شهر اصهفان و موجود در آرشیو اطلاعاتی شهر است. از ابزار گرد آوری اسنادی، کتابخانه ای و پرسشنامه و از ترکیب مدل های تحلیل سلسله مراتبی(AHP) با شاخص توسعه انسانی(HDI) مدلی جدید تولید، و از آن در تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. همچنین از نرم افزار هایEXPERT CHOIC وEXCEL در انجام محاسبات و از نرم افزار GIS در ترسیم نقشه ها استفاده گردیده است. از نتایج پژوهش می توان به دوگانگی در سطح توسعه مناطق شهر، نوسان در توسعه یافتگی و نبود روند رشد و توسعه در مناطق شهر اصفهان ، معرفی مدلی مناسب جهت سنجش توسعه یافتگی ، ناپایداری در برنامه های توسعه شهری و . . . اشاره کرد.