شهرها مراكز مهم اتفاقات، كنشها و واكنشها و انواع تعاملات و مناسبات اقتصادي،سياسي،فرهنگي، اجتماعي و كالبدي اند.محيط كالبدي (ساختمانها، بزرگراهها،ميدانها،مراكز اداري،غيره)، محيط اجتماعي(روابط خاص شهري ميان شهرنشينان) و محيط فرهنگي(مجموعه اي از علائم،نشانه هايي كه معاني خاص را در ذهن شهرنشينان متبادر مي سازد) در كليتي به نام «شهر» تبلور مي يابد. كالبد شهر و شهروندان دو عنصر اصلي موجودي زنده، به نام شهرند. شهروندان در بستر كالبد شهر با يكديگر روابط اجتماعي دارند و مجموعه متنوعي از نيازهاي اقتصادي، رواني، اجتماعي ،فرهنگي،آموزشي،بهداشتي و رفاهي را شكل مي دهند.شهر بيش از آن كه محيطي كالبدي باشد، محيطي اجتماعي و فرهنگي است. فضاي شهر بر انواع مناسبات اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي شهر تاثير گذارده؛ و متقابلاً رفتارها و تظاهرات فرهنگي و اجتماعي نيز بر سيما،منظر و كالبد شهر تاثيرمي گذارند.امروزه برخورداری از فضاهای فرهنگی یکی از مهمترین حقوق شهروندی به شمار می رود و هر اندازه شهری بزرگتر شود، میزان انتطارات شهروندان از آن بیشتر می شوددر سال های اخیر وپس از فرو کش کردن تب سبک هایی که در دهه های اخیر و در دوران بعد از مدرنیسم رواج یافته بودند ، توجه به معماری انسان گرا به عنوان تولیدی که باید پاسخگوی نیازهای انسان در ابعاد مختلف باشد ، منجر به شکل گیری رویکردهایی شد که باعنوان پایداری در معماری مطرح شده است که به هیچ واسطه ای همان مسیری است که معماری بایستی در آینده نزدیک با آن دسترسی پیدا کند.این نوع معماری تداعی کننده احساس انسانها نسبت به طبیعت میباشد. امروزه، فرهيختگي جوامع، ديگر بر مبناي معيارهاي گذشته ارزيابي نمي شود. ميزان پايبندي جوامع به مسايل زيست محيطي و حفاظت از آن و بويژه در سالهاي اخير، رعايت اصول توسعه پايدار و حفظ تنوع زيستي يعني حفظ طبيعت و گسترش فرهنگ آن، معيارهاي اساسي براي ارزيابي رشد جوامع به شمار مي آيند.در این مقاله بر آنیم تا ضمن تعریف مختصر از پایداری به تشریح آینده شهرها فضاهای شهری جدید بپردازیم.