آنچه شخصیت آدمي را شكل ميدهد، بي شك متاثراز فضايي مي باشد که در آن پرورش يافته است. بنابراين، ايجاد محیطي آرام و دوست داشتني ، موجب جلب توجه و تمايل دانش آموزان برای حضور در مدرسه و ارتقای سلامت رواني آنان میشود. در این تحقیق به دنبال این خواهیم بود که آیا رابطه ی معنا داری بین فضای شخصی و حس تعلق کودکان در مقطع تحصیلی پیش دبستانی وجود دارد یا خیر؟ هدف اين پژوهش پرداختن به بررسي تاثیر فضای شخصی بر حس تعلق کودکان پیش دبستانی و ارائه ی الگوی معماری مناسب مبتنی بر رضایت دانش آموزان در فضای آموزشی می باشد. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و تحقیق کمی به صورت پرسش نامه، در پیش دبستانی فرشتگان شهرستان لنگرود انجام شد، و نتایج به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از طریق بررسی پاسخ کودکان دریافت شد که دانش آموزان به فضای آموزشی خود علاقه دارند، ولی این حس تعلق از عواملی غیر از فضای شخصی ایجاد می شود. از طریق سوالات مرتبط مشخص شد که دانش آموزان به داشتن فضای شخصی مثل : داشتن نیمکت اختصاصی، داشتن قفسه ی شخصی و فضاها و مبلمان های شخصی دیگر تمایل دارند. در نهایت این نتیجه حاصل شد که طراحی فضاهایی خصوصی و نیمه خصوصی می تواند بر احساس مثبت و رضایت دانش آموزان از فضای آموزشی خود تاثیر مثبت داشته باشد. این پژوهش می تواند در طراحی مناسب فضای آموزشی کودکان، مورد توجه طراحان معماری قرار گیرد و در انتخاب مدرسه ی مناسب به خانواده ها کمک کند.