دوره قاجار دوره تقابل فرهنگ ایران و اروپاست و در این بازه است ایران دچار دوگانگی در انتخاب بهترین از بین این ها می شود و مهمترین بخش این انتخاب در معماری مسکونی اتفاق می افتد چرا که خانه محل سکونت و آرامش انسان است اما با تقابل این مقوله با فرهنگ و شیوه جدید به طور کلی دگرگون می شود و نمونه بارز و در معرض دید این تغییر ورودی خانه هاست که بیشترین تاثیر را از تقلید معماری فرنگ به خود دیده اند و سلسله مراتب ورود را که مهمترین اصل معماری سنتی این مرز و بوم است را از دست داده است. ورودی اولین بخش از خانه است که انسان هنگام ورود با آن روبرو می شود و مستقیما تاثیر می پذیرد و همچنین مراتب ورود به خانه باعث حفظ محرمیت اعضای داخل می شود. این تاثیر گذاری بر معماری در گروه های مختلف جامعه و از شهری به شهر دیگر متفاوت بوده اما در کلیت تغییرات وجه اشتراک دارند. بیشترین تغییرات در شهرهای تهران به عنوان پایتخت و تبریز به عنوان ولیعهد نشین قاجار و از شهرهای مهم ایران می باشد و تغییرات خانه های این دو شهر ملموس تر است. هرچند امروزه نیز ما به نوعی در جامعه ایران با مقوله تقابل سنت و مدرنیته روبرو هستیم که باعث سردرگمی جامعه شده است. حال ما در این تحقیق سعی داریم با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به بررسی ورودی ها از قاجار تا معاصر بپردازیم و روند تغییرات را در آنها مورد ارزیابی قرار دهیم.