در معماری سنتی ایران طی ادوار مختلف هماهنگی میان شهر و اجزاء آن ساختمان ها، مسیر ها و منظر- از اصول خاصی پیروی می نمود و مناظر شهری و نماهای ساختمانی برخواسته از اصول ویژه و قواعدی بود که موجب توازن در فرم های ساختمانی و دورنماهای شهری می گشت؛ با ورود مظاهر معماری غرب به ایران و تغییر در شیوه های سنتی ساخت، شهرهای ایرانی هویت تاریخی خود را از دست دادند. در تحقیق حاضر جنبه های مختلف معماری و شهرسازی زمینه گرا مورد بحث قرار گرفته و دست آوردهای تحقیق در مورد بافت سنتی شهر کاشان، به عنوان نمونه ای از شهرهای سنتی ایرانی، مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور ابعاد مختلف معماری زمینه گرا در کالبد نمای شهری ساختمان ها، مورد بررسی قرار گرفته است که ساختمان هایی با کاربری های مختلف را پوشش می دهد. در نهایت ابعاد مختلف زمینه گرایی به صورت جداولی که می توانند به عنوان الگوهایی برای تحقیق های مشابه مورد استفاده قرار گیرند، آورده شده است. تحقیق از نوع کاربردی بوده و روش تحقیق به صورت تحلیل محتوا با رویکرد کیفی می باشد.