افزایش بی رویه شهر نشینی سبب شده است تا شهر یزد در اطراف هسته اصلی خود بی مهبا گسترش بیابند، این فرآیند منجر به آسیب پذیری بافت قدیم گردیده و در واقع هسته مرکزی را به طور تدریجی و پیوسته از درون متلاشی می‌نماید. در این محله بافت های با ارزش تاریخی و فرهنگی با زمین های خالی بسیاری وجود دارد، که بهتر است به جای توسعه شهر در اطراف، این توسعه را در درون و مرکز شهر و در سایتهایی با ارزش و هویت مکانی که زنده هستند انجام داد.
در این مقاله سعی بر آن شده در ابتدا به بررسی لزوم انتخاب مکان طرح از بافت قدیم و در ادامه به بررسی محدودیت‌ها، فرصت‌ها و قابلیت ها در مسکن تاریخی یزد پرداخته میشود.