با رشد شهرنشینی و افزایش جمعیت، صعود قیمت مسکن و توسعه فیزیکی شهرهای بزرگ به خصوص شهر تهران، محله های مختلفی ایجاد شد که بعضی این محله ها برای افرادی هستند که از نظر اقتصادی مرفه تر و بعضی دیگر برای افرادی که از لحاظ مالی پائین تر هستند به آنان تعلق می گیرد و بعضی محله¬ها برای افراد متوسط جامعه اختصاص داده شده اند اما این محله ها همچون گذشته عمل نمی کنند و محله ها از یکدیگر گسیخته گشته اند و در واقع محله به عنوان یک واحد اصلی روابط اجتماعی در شهرها بودند که از عناصر مختلفی مانند مرکز محله تشکیل شده بودند که متاسفانه عملکرد محله و مرکز محله ها از محله ها حذف شده اند در صورتی که این عنصر هویت بخش شهری و محله ای نقش بسزایی در توسعه پایداری محله ای دارد و مرکز محله ها در محله، محلی برای گپ و گفتگو، تعاملات اجتماعی، اعتلای فرهنگی و اجتماعی، افزایش روحی و روانی، کمک کردن به یکدیگر و خرید و فروش و ... است و در صورت عدم توجه و حذف این عنصر مثبت در محله سبب افرایش استرس، افسردگی، برقرار نبودن ارتباطات اجتماعی ودر واقع توجه نکردن به نیازهای ثانوی بشر و .... می شود از این رو با ایجاد کردن مرکز محله در محله های مختلف وظیفه اصلی محله ها بازگردانده می شود و یک نوع پایداری محله ای ایجاد می گردد.
در این مقاله از روش توصیفی استفاده شده است که با کمک گرفتن از اظلاعات کتابخانه ای و اینترنتی استفاده شده است و برای بررسی کردن و تجزیه و تحلیل منطقه 2 تهران محله مرزداران، از روش میدانی و کتابخانه ای و اینترنی استفاده شده است تحقیقات انجام شده بیان کننده این موضوع است که در کلان شهر تهران مردم از همدیگر دور شده و روابط اجتماعی بین شهروندان کمرنگ می باشد و سر زندگی و نشاط در بین مردم از میان رفته است از این رو در این مقاله نقش مرکز محله در محله به عنوان راه حل مناسبی در جهت بالا رفتن کیفیت زندگی و روابط اجتماعی است که با حضور مردم در این فضای عمومی شهری و گذراندن اوقات فراغت و ... صورت پذیرد.