مدرنیته مهم‌ترین موضوعی است که عرصه اندیشه و عمل انسان را در طول سده‏های اخیر تحت سیطره خود قرار داده و شهر به مثابه بستری برای ظهور و حضور آن تلقی شده است.تهران به‌عنوان نماد مدرنیته ایرانی، در بسیاری از فیلم‌های سینمایی مورد توجه قرار گرفته، به‌گونه‌ای که تصویر تهران در این فیلم‌ها، در واقع تاریخ تحولات مدرنیته ایرانی به شمار می‌رود. ازاین‌روست با میانجی‌گری سینما و از خلال تفسیر آثار سینمایی به درک روابط، هویت و ساختارهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی فضاهای شهری و نیز تناقضات موجود در بین آنها نائل شده و نهایتاً تأملی انتقادی از مدرنیته در ایران ارائه داد.در این میان فضاهای شهری و بناهای معماری به عنوان یک رویداد فیلم از اهمیت زیادی برخوردارندو معرف موقعیت زمانی مکانی فرهنگی تاریخی اجتماعی و ... در فیلم هستند.به طوری که توجه به مقوله شهر در سینما به صورت جدی و آگاهانه ،ایده جدیدی است که می تواند مورد توجه کارگردانان و فیلم سازان قرار گیرد.فضاهای شهری ما در سینمای ایران باید دارای شخصیت گردیده و به عباراتی منعکس کننده هویت ایرانی باشند در این مقاله برآنیم به ارتباط متقابل معماری و سینما به عنوان دو عنصر مکمل و نمایش اثرات منفی شهری و عدم ایجاد حس مکان در زندگی روزمره انسان پرداخته.روش تحقیق در این مقاله روش اکتشافی و با استناد به آثار چندی از فیلمسازان است که یافته های پژوهشی،تصویری روشنی از تحولات شهر و سوژه های شهری ارائه می دهد.