ساختمان سازی در طول سالهاي اخير با پيشرفت فوق العادهاي در طراحي و تكنولوژي نوين مواجه شده كهاين امر كاهش آلودگيهاي زيست محيطي و تبعا ايجاد محيط سالم تر در داخل و خارج ساختمانها را در پي دارد؛ آلودگيهايي كه چه بر اثر تخريب و تجديد ساخت ساختمانها و چه كيفيت هوا و خاك و مصرف انرژيهاي غيرپاك را در پي داشته است.ساختمانهاي سبز(Green Building) كه تحت عنوان ساختمانهاي سازگار با محيطزيست نيز معروف هستند از جمله سازه هايي هستند كه امكان بهره برداري بهينه از منابع ارزشمند طبيعي همانند انرژي آب، باد، خورشيد و... در كنار مصالح مؤثر و قابل بازيافت ساختماني را مهيا ميكنند. اين امربا گسترش احداث ابنيه با تكنولوژي سبز در بخشهاي دولتي و خصوصي و استقبال صنعتگران و متخصصان ساختماني، نياز به برنامهاي مدون در اين امر اجتناب ناپذير شد.
بدينمنظور در شوراي ساختمان سبز ايالت متحده (USGBC: U.S. Green Building Council) برنامهاي تدوین شد تا اصول بهرهبرداري از ساختمانهاي سبز که در واقع پاسخی به اهمیت صنعت ساختمان سازی با رویکرد حل مشکلات محیط زیست ،شامل تغییر جهانی شرایط آب و هوایی ،مصرف غیر اقتصادی و نادرست منابع طبیعی و تهدیدات ایجاد شده برای سلامتی انسان را در كل گيتي قابل استفاده گرداند(این آیین نامه در41 ﻛﺸﻮرازجمله آمریکا،کانادا،هندوستان، امارات و... درحال اجراست).
حرکت ابدائی اعطای گواهینامه ی لید به ساختمان ها،در واقع حرکتی در راستای برقراری توسعه پایدار در صنعت ساختمان سازی و کمی سازی مفهوم ساختمان سبز می باشد.
اين برنامه مدون آیین نامه ليد (LEED: Leadership in Energy and Environmental Design) ناميده ميشود که ما در این مقاله به بررسی و تحلیل این برنامه مدون ، می پردازیم.