هنر ايراني متاثر از مباني فكري ايراني، هنري مفهومي است، اشتراك در مباني فكري و تلاش براي حفظ و انتقال اصول و معيارهاي هويت ايراني به زبان و بيان هر دوره موجب پيوستگي هويتي در آثار دوران گذشته شده است . معماری‌ سنتی‌ ایران‌، تجلی‌ نمادین‌ جهانی‌ ابدی‌ و ازلی‌ است‌ كه‌ این‌ جهان‌ را محلی‌ گذرا و واسطه‌ای‌ برای‌ رسیدن‌ به‌ مرتبه‌ای‌ والاتر به‌ منظور وصول‌ به‌ آرامش‌ درونی‌ می‌داند؛ معماری‌ ایران‌ كه‌ به‌ صورت‌های‌ گوناگون‌ در بناهای‌ مختلف‌ متجلی‌ گشته‌، جایگاه‌ خاصی‌ را داراست‌ كه‌ در آن‌، عقاید و رسوم‌ و آیین‌ها در شرایط‌ جغرافیایی‌ و اقلیمی‌ نمود بارزی‌ دارد و حاصل‌ دست رنج‌ هنرمندانی‌ است‌ كه‌ برای‌ اعتلای‌ این‌ هنر با تكیه‌ بر ایمان‌ خویش‌، از جانِ خود مایه‌ گذاشته اند، اما در دوران معاصر گسست هايي در اين مسير كمال گرا بوجود آمده که با گذشت زمان و تاثیری که معماری ایران از عوامل مختلف اطراف خود پذیرفته است تغییرات زیادی در معماری و هویت آن پدید آمد.در این مقاله سعی بر آن است که پس از تعریف مفهوم هویت به بررسی جایگاه آن در معماری گذشته و معاصر ایران پرداخته شود و در نهایت با بیان ویزگی های معماری سنتی و معاصر به این نتیجه خواهیم رسید که در معماری سنتی ایران بیشتر مفهوم هویت را مشاهده کرده و این مفهوم در معماری معاصر ایران کمرنگ تر شده است.