به دنبال تغيير در عوامل موثر بر گسترش و افزايش ابعاد اندازه شهرها به محيط طبيعي و حومه ها توجه به حوزه هاي دروني شهر و آنچه که وجود داشته به عنوان يك اصل اجتناب ناپذير درجهت پايداري شهر بوده است و آنچه دردرجه اول اهميت قرار دارد زمينه است. زمينه به مانند رويدادي است كه عناصر شهري در درون آن شناخته مي شوند. زمينه گرايي ديدگاهي است كه برجنبه هاي صرفا كالبدي ،ابعاد انساني و فرهنگي اجتماعي و تاريخي نيز در آن مورد توجه قرار ميگيرد. روابط فرهنگي و اجتماعي و اقتصادي يك شهر مي تواند در تعريف زمينه موثر باشد. معماری سنتی ما درتعامل با محیط خود بوده است اما دردوران معاصر با افزایش جمعیت و رشدروزافزون و بی حساب شهرها این تعامل ازهم گسسته و چهره شهرها نامتناسب و ناهمگون با محیط اطراف شده اند. زمینه گرایی روشی است که به تعامل سایت ، معماری و زمینه می پردازد. معماران زمینه گرا سعی دارند که نکات مثبت هرسایت را پیدا و درطرح خود استفاده کنندو در مقاله حاضر تحقیق از نوع تحلیلی-توصیفی میباشد و برای گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانهای و اسنادی بهره گرفته شده است و دراخر به این نتیجه میرسیم که چگونه میتوان با تاثیر زمینه گرایی به شهری هماهنگ و پایدار ازنظر معماری محیطی و شهرسازی رسید.