زمینه گرایی یکی از دیدگاه های رایج شهرسازی است. معماری زمینه گرا نه تاکید بر تقلید دارد و نه مانع نوآوری است. پیام آن توجه به محیط کالبدی پیرامون اثر معماری است. این امر می تواند هم برای خود اثر معماری وهم برای زمینه عاملی مثبت و تقویت کننده باشد.با تعریف و تحلیل معماری زمینه گرا به این نکته خواهیم رسید که بوم گرایی وجه تشابه بسیاری با معماری زمینه گرا دارد که با استفاده از این امر می توان حتی بوم گرایی و معماری بومی را بخشی از زمینه و معماری زمینه گرا دانست. در معماری زمینه گرا هر بنایی بر اساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی- تاریخی و کالبدی،اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان در نتیجه طراحی و اجرا می گردد و ساختمان عضوی همخوان و هماهنگ در مسیر خود خواهد بود. هدف این مقاله، بررسی وجود معماری زمینه گرا از دید بوم گرایی می باشد. بوم در زمینه ی معماری عامل اصلی شکل گیری معماری می باشد.اين مقاله با روش كتابخانه اي و با مطالعه كيفي و روش تحقيق توصيفي صورت پذيرفته و ابزار گردآوري داده ها مشاهدات عيني، مطالعه منابع مكتوب و اسناد و مدارك مي باشد. در نهايت مي توان گفت كه معماري زمينه گرا به ضرورت توجه به اقليم اثر معماري تاكيد دارد و بر اين باور است كه توازن ميان معماري و محيط مي تواند هم براي خود موثر و هم براي زمينه عاملي موثر و تقويت كننده باشد.