نشانه شناسي و توجه به معنا و تأثيرات آن بر استفاده کنندگان از رويکردهاي نويني است که اخيراً استفاده از آن در مطالعات شهري نيز رواج يافته و مي تواند به عنوان ابزاري مناسب و کارآمد در راستاي توليد داده هاي کيفي از شهر و زندگي روزمره ساکنان آن مورد استفاده قرار گرفته و طراحان شهري را در شناسايي نشانه ها و مفاهيمي که بر آن دلالت دارند، ياري دهد. در اين مقاله محله یوسفی اهواز به عنوان نمونه موردي از جهت حضور نشانه ها، تأثير آنها و معاني عناصر محيطي بر اقشار مختلف ساکنان و خوانش محيطي بررسي مي شود. هدف اين پژوهش نقد رويکرد نقشه هاي ذهني لينچ و بررسی تأثير معاني حاصـل از عناصـر و نشانه هاي شهري در ايجاد تصوير محيط در ذهن مردم و خوانايي محيط است که با بررسي ميداني محله، تهيه نقشه هاي ذهني، تکميل پرسشنامه و سنجش از طريق تصوير از ساکنان محقق مي گردد.
بررسي هاي انجام شده نشان مي دهند که عناصر لينچي بيشتر به منظور خوانايي محيط و قابليت ادراک سريع محيط پيرامون به کار مي روند و بيشـتر کاربرد عملکردي دارند. ولي انسان ها بر اساس تجربه، فرهنگ، گذشته تاريخي، جهان بيني و... معاني مختلفي را از عناصر محيطي برداشت نموده و تعابير ويژه اي را بر اساس خوانش نشانه هاي محيطي مي توانند از محله خود داشـته باشند. لذا طراحان شهري مي توانند تغييرات و طراحي محيطي را با توجه به عناصر حاوي بارهاي معنايي در زندگي شخصي و جمعي افراد انجام داده و امکان ايجاد دلبستگي محيطي را فراهم سازند.