امروزه در جهاني زندگي مي كنيم كه انسان ها در كلينيك ها به دنيا مي آيند و در بيمارستان ها مي ميرند جهاني كه در آن فضاهاي تعريف نشده روز به روز افزايش مي يابند و انسان هايي كه دائم به لحاظ فرهنگي –اجتماعي در حال تغيرند و آنقدر اين نوع فضاها در معماري و شهرسازي امروز افزايش يافته كه حس لامكاني را به افراد به ويژه كودكان القاء مي كندو عدم وجود فضاهاي خاطره انگيز و با هويت جهت برقراري پيوند كودك و مدرسه و فراموشي اصل سادگي در مدارس امروز ايران ، ما را به آن واداشت كه ميزان تاثير گذاري خواناسازي فضا بر احساس تعلق كودكان را مورد بحث و بررسي قرار دهيم .
اين پژوهش در زمره تحقيقات ميداني به وسيله طرح پرسشنامه قرار دارد و با روش قياسي انجام شده است ، جامعه آماري مورد پژوهش در مدارس چهار شهرستان استان چهارمحال و بختياري مي باشد و نتايج اين پژوهش نشان دهنده آن خواهد بود كه چگونگي طراحي فضاهاي خاطره مند براي كودكان جهت افزايش احساس تعلق كودك به اينگونه فضاهاي خاص موثر بوده و خواناسازي فضاها جهت افزايش حس تعلق كودكان مورد اهميت مي باشد كه اين موضوع نقش اساسي جهت پيوند بين كودك و خانه دوم (مدرسه) خواهد داشت.