هدف ازاين پژوهش بررسي و شناخت ويژگي هاي معماري بومي آمل جهت ارتقاء معماری سنتی در طراحی مجتمع مسکونی در بافت قدیم این شهر (منطقه چاکسر محله)، مي باشد. موضوع ارتقاء معماری سنتی در شهر آمل با توجه به نیاز بافت تاریخی آمل برای بقا و تفاوت های چشم گیر در سطح رفاه شهری بین هسته های قدیمی و سطوح نوسازی شده، قابل بررسی می باشد. باتوجه به مشكلاتي كه در حال حاضردر بخش مسكن و مصرف انرژي وجود دارد، تحليل و شناخت ويژگي هاي معماري بومي و سنتی هرمنطقه مي تواند اطلاعات مفيدي را براي طراحي مناسب و بهينه دراختيار قرار دهد. زيرا معماري بومي در درازمدت و براساس شرايط محلي شكل گرفته و بخش زيادي از آن متوجه بافت هاي مسكوني مي باشد. برای نیل به این هدف در این مقاله بررسی تحول شکلی خانه¬های آمل از گذشته تاکنون بر اساس نگرش اقلیمی بررسی شده است. روش تحقيق به صورت توصيفي تحليلي بوده و گردآوري اطلاعات به شكل ميداني و اسنادي صورت گرفته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه معماري بومي آمل با توجه به اقليم معتدل و مرطوب در اين منطقه داراي اصول و ويژگي هايي همچون تقارن، تباین، ایستایی و پویایی، كشيدگي در جهت شرقي- غربي، بام شيبدار، سطح بازشوهاي زياد، برونگرايي و نيمه برونگرايي، پیوستگی فضایی، طبیعت گرایی و استفاده ازمصالح با ظرفيت حرارتي كم مثل چوب مي باشد كه مي توان از اين اصول در طراحي مسكن همساز با اقلیم بهره گرفت. از نتایج حاصل نیز در طراحی مجتمع مسکونی بهره برده شده است.