هدف اصلی اين پژوهش،بالا بردن آسايش عمومی با تغيير در ويژگی‌هايی محيطی است که منجر به افزايش کيفيت فضای شهری می‌گردد. مناسب سازی محیط به معنای فراهم ساختن مجموع شرایط آسایش حرکتی، آسایش شنیداری، آسایش بصری، آسایش اجتماعی و.... تجزیه و تعبیر است .بنابراين شناخت مؤلفه‌های موثر بر مناسب سازی محيط، عوامل تشکيل دهنده و روابط آن‌ها‌ ضروری می‌باشد. امروزه آسایش بصری از مولفه‌های مهم و اساسی محیط‌های انسان ساخت بویژه در فضاهای شهری به شمار می‌رود و همانطور که محیط داخلی زندگی انسان (خانه) بایستی از زیبایی برخوردار باشد محیط بیرونی(شهر) نیز باید زیبا و دارای کیفیت بصری مناسب باشد بنابراین اهمیت بررسی موضوع آسایش بصری و نقش کیفیت‌های محیطی در ارتقاء و بهبود منظرشهری آشکار می‌گردد. این پژوهش به ابعاد مختلف مولفه‌های آسایش بصری و تاثیر آن بر منظر شهری و با تاکید بر عناصری چون روشنایی،رنگ،کیفیت محیطی، بدنه، کیفیت بنا، دسترسی و... پرداخته است.روش تحقیق در این پژوهش از نوع تحلیلی- تبیینی می‌باشد. گردآوری اطلاعات پژوهش بصورت کتابخانه‌ای و میدانی بوده است.