یکی از حوزه‌های پایداری درزمینه معماری پایداری محیطی می‌باشد؛ رشد سریع جمعیت و نیاز به مسکن و همچنین آمار بالاي مصرف انرژي در کشور و تبعات منفی اقتصادي و زیست‌محیطی آن لزوم تجدیدنظر در روش‌های معمول ساخت‌وساز در کشور را روشن می‌سازد. طراحی اصولی ساختمان‌ها با توجه به شرایط اقلیمی آن منطقه و استفاده صحیح از انرژی خورشیدی می‌تواند نقش مهمی در کاهش مصرف انرژی داشته باشد. انرژي نوري كه از جانب خورشيد در هر ساعت به زمين می‌تابد، بيش از كل انرژي است كه ساكنان زمين در طول يك سال مصرف می‌کنند. انرژي خورشيدي یكی از مهم‌ترین انواع انرژی‌های تجدید پذیر در ایران است؛ چراکه اکثر مناطق ایران از توانایی قابل‌توجهی در استفاده از انرژي خورشيدي برخوردار است؛ بیش از 40% از انرژی تولیدی کشور را ساختمان‌ها مصرف می‌کنند که عمدتاً از منابع سوخت‌های فسیلی به دست می‌آیند. ازآنجاکه این منابع رو به اتمام می‌باشند و بسیاری از کشورها در سال‌های پیش رو با مشکل بحران انرژی مواجه خواهند شد، ضروری است که انرژی‌های تجدید پذیر مانند انرژی خورشیدی جایگزین سوخت‌های فسیلی شده و سیستم‌های ساختمانی جدید با سیستم‌هایی چون سیستم حرارتی خورشیدی و فتوولتائیک ترکیب شوند در همین راستا باید تمهیداتی در ساخت ساختمان‌ها اندیشیده شود تا بتوان از انرژی‌های تجدید پذیر ازجمله انرژی خورشیدي به‌صورت جذب مستقیم از طریق پنل های فتوولتائیک بهره‌برداری شود.