انرژي قابل سوخت و ساز مواد خوراكي، عملي¬ترين معيار در تغذيه طيور می‌باشد. زيرا آن مقدار انرژي است كه براي تمام منظورها، شامل بقاء، رشد و توليد تخم مرغ قابل استفاده است. در تغذيه طيور از انرژي سوخت و سازي جهت بيان نياز حيوان به انرژي و همچنين، محتواي انرژي مواد خوراكي استفاده مي¬شود. به علت متعادل بودن جيره¬ها در طيور و همچنين، فعاليت کمتر ميكروارگانيسم¬ها در دستگاه گوارش آن‌ها مقدار اتلاف انرژي بصورت حرارت (HI) ناچيز است. بعلاوه تعيين انرژي قابل سوخت و ساز به علت اختلاط ادرار و مدفوع در طيور، نسبتاً ساده و كم هزينه مي¬باشد. بنابراين انرژي قابل سوخت و ساز، مي¬تواند به عنوان معيار مناسبي در تغذيه طيور مورد استفاده قرار بگيرد. انرژي قابل سوخت و ساز كه در تغذيه طيور مورد استفاده قرار مي¬گيرد، يك واژه كلي است. زيرا مقادير انرژي قابل سوخت و ساز به دو بخش انرژي قابل سوخت و ساز ظاهري (AME) و انرژي قابل سوخت و ساز حقيقي (TME) تقسيم می‌گردد. هركدام از اين معيارها را می‌توان از نظر تعادل ازت در نقطه صفر تصحيح نمود. بنابراين، ارزش انرژي قابل سوخت و ساز خوراک‌های طيور را مي¬توان در چهار نوع، انرژي قابل سوخت و ساز ظاهري، انرژي قابل سوخت و ساز ظاهري تصحيح شده برای ازت (AMEn) ، انرژي قابل سوخت و ساز حقيقي، انرژي قابل سوخت و ساز حقيقي تصحيح شده برای ازت (TMEn) برآورد نمود.