از عوامل مؤثر در شکوه و زیبایی معماری ایران به ویژه در دوران اسلامی می توان به تزیین بناها اشاره کرد. در این میان، مسجد- جامع اصفهان و مسجد- علیقلی آقا از شاهکارهای معماری دوران صفویه و قاجاریه در شهر اصفهان هستند که در نقوش کاشیکاری اهمیت فراوان دارند. بررسی، مطالعه و مقایسه در نقوش کاشیکاری این بناها می تواند باعث بازشناسی هویت فرهنگی و هنریشان شود. این پژوهش با رویکرد تاریخی_تطبیقی و با استفاده از روش تحلیلی_توصیفی و انجام تحقیقات کتابخانه ای و میدانی به ارزیابی و مقایسه تطبیقی نقوش کاشیکاری دو بنای شاخص معماری دوره ی صفویه و قاجاریه پرداخته است و بر این فرضیه استوار است که میان مضامین و محتوای کاشیکاری این دو مسجد ارتباط مستقیمی وجود دارد و با توجه به نوع کاشیکاری و محل، کاربردشان تفاوت هایی بایکدیگر دارند.