حفاظت از محیط زیست بدون وجود نظام حقوقی منسجم و قوانین و مقررات مستحکم که قابلیت انعطاف لازم را با توجه به دست آوردهای علمی زمین شناسان داشته باشد امکان پذیر نیست. در این میان، مقابله حقوقی شایسته با تهدیدات زیست محیطی ناشی از معادن نیز بدون شناسائی دقیق انواع و اقسام این تهدیدات و بدون همسوئی و هماهنگی با یافته های زمین شناسی زیست محیطی امکان پذیر نیست و به این دلیل شناسائی زمین شناختی تهدیدات زیست محیطی ناشی از معادن مقدمه ای لازم و ضروری جهت مقابله حقوقی با این تهدیدات از طریق وضع قوانین و مقررات متناسب و طراحی نظام حقوقی شایسته برای مقابله با آن تهدیدات است. بر این مبنا در این مقاله سعی شده است که ابتدائاً تهدیدات زیست محیطی ناشی از معادن مورد بررسی قرار گرفته و سپس میزان شناسائی این تهدیدات در منابع حقوقی کشور مورد تبیین قرار گیرد و در نهایت چنین نتیجه گیری شده است که با توجه به منابع حقوقی موجود در این زمینه بالاخص ضوابط زیست محیطی معادن مصوب 1384 هیات وزیران، تهدیدات زیست محیطی ناشی از معادن در نظام حقوقی ایران به شکل کلی، بخشی نگر و ناقص مورد شناسایی قرار گرفته است. همچنین عدم اشاره به جزئیات این تهدیدات و عدم تفکیک تهدیدات بر حسب نوع معدن و مشکلات عملی موجود در این زمینه از چالشهای خاص این حوزه می باشد که این واقعیت ها مقابله حقوقی موثر با این تهدیدات را نیز با مانعی جدی مواجه نموده است.