هدف این پژوهش بررسی رابطه میان نوع حسابرس و قابلیت مقایسه اقلام سود و زیانی است. یکی از اقلام مهّم در ارزیابی عملکرد شرکت، اقلام سود و زیان منعکس در صورت سود و زیان است؛ در صورتی‎که این اقلام با اطلاعات مشابه ساير واحدهاي تجاری و یا با اطلاعات همان واحد تجاری در دوره یا دوره‌های قبل، قابل مقایسه نباشند، درک استفاده‏کنندگان از عملکرد مالی واحدهای تجاری مختلف گمراه‎کننده خواهد بود و تصمیمات استفاده‎کنندگان به گونه‌ای منطقی اتخاذ نخواهد شد. با وجود این که قابلیت مقایسه، همواره در چارچوب استانداردهاي حسابداري محقق مي‌گردد امّا قابلیت انعطاف‎پذیری ذاتی برخی از استانداردهای حسابداری موجب شده تا قضاوت‏ها و تفسیرهای اشخاص درگیر در اجرای استانداردهای حسابداری سبب کاهش قابلیت مقایسه صورت‏های مالی گردد. از این رو حسابرس به عنوان یک عامل اقتصادی می‎تواند نقش مهّمی بر ارتقای قابلیت مقایسه صورت‎های مالی ایفا نماید. هنگامی که حسابرسان با کیفیت انتخاب می‎شوند، مدیران توانایی کم‎تری برای دستکاری سود دارند و سود از کیفیت بالاتری برخوردار است، زیرا استانداردهای حسابداری توسط مدیران بر مبنایی منسجم‏تر و صحیح‏تر به کار گرفته می‏شوند و امکان سوء استفاده از انعطاف‎پذیری روش‌ها و اصول پذیرفته شده حسابداری از مدیران سلب می‎گردد و قابلیت مقایسه افزایش می‌یابد. مؤسسات حسابرسی در ایران به دو نوعِ سازمان حسابرسی و جامعه حسابداران رسمی تفکیک می‌شوند. حسابرسانِ سازمان حسابرسی به دلیل دارا بودن تجربه بیش‌تر، تخصص در صنعت، استقلال بیش‎تر، توانایی بیش‎تری را در کشف تحریفات بااهمیت دارند و حسابرسی باکیفیت‎تری را نسبت به مؤسسات عضو جامعه حسابداران رسمی انجام می‎دهند. بنابراین نوع مؤسسه حسابرسی با کیفیت کاری آن مرتبط است و کیفیت حسابرسی انجام شده توسط مؤسسات نیز می‎تواند ویژگی کیفی قابلیت مقایسه را تحت تأثیر قرار دهد، از این رو باید یکنواختی بیش‎تری در ساختار اقلام سود و زیانی و اقلام تعهدی شرکت‎های حسابرسی شده توسط سازمان حسابرسی (نماينده حسـابرس بـزرگ) نسبت به شرکت‎های حسابرسی شده توسط یک مؤسسه حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی (نماينده حسـابرس کوچک) وجود داشته باشد.