هدف این پژوهش بررسی رابطه میان رتبه‎بندی مؤسسات حسابرسی و قابلیت مقایسه اقلام سود و زیانی است. یکی از اقلام مهّم در ارزیابی عملکرد شرکت، اقلام سود و زیان منعکس در صورت سود و زیان است. انعطاف‎پذیری ذاتی برخی از استانداردهای حسابداری، امکان استفاده از قضاوت در تفسیر و به کارگیری این استانداردها را به مدیران داده و مدیران نیز می‎توانند به منظور بهتر جلوه دادن عملکرد مالی شرکت، اقلام سود و زیان گزارش شده را مدیریت نمایند که یکی از پیامدهای مهّم این امر، کاهش قابلیت مقایسه میان شرکت‎ها است، در نتیجه از آن‌جا که تصمیمات سرمایه‌گذاران بر مبنای مقایسه عملکرد مالی شرکت‎ها اتخاذ می‎گردد، تصمیماتی غیرمنطقی و بعضاً نادرست اتخاذ خواهد شد. یکی از راه‌های جلوگیری از این امر، فرآیند حسابرسی با کیفیت می‎باشد. یکی از موضوعاتی که در سال‌های اخیر مطرح گردیده، موضوع ارزیابی کیفی و رتبه‌بندی مؤسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی است. بر همین اساس، مؤسسات عضو جامعه حسابداران رسمی به ترتیب بر اساس یک امتیاز کنترل کیفی به چهار نوعِ مؤسسات حسابرسی با رتبه "الف"، مؤسسات حسابرسی با رتبه "ب"، مؤسسات حسابرسی با رتبه "ج" و مؤسسات حسابرسی با رتبه "د" تفکیک می‌گردند. نوع مؤسسه حسابرسی با کیفیت کاری آن مرتبط است و کیفیت حسابرسی انجام شده توسط مؤسسات نیز می‎تواند ویژگی کیفی قابلیت مقایسه و کیفیت صورت‌های مالی را تحت تأثیر قرار دهد. مؤسسات مشابه حسابرسی (دارای رتبه‎بندی مشابه) که دارای سبک حسابرسی مشابه و کیفیت حسابرسی یکسانی هستند، نسبت به مؤسسات متفاوت حسابرسی (دارای رتبه‎بندی متفاوت) که دارای سبک حسابرسی متفاوت و بعضاً کیفیت حسابرسی متفاوت می‎باشند، قادر به شناسایی خطاهای مشابه صاحبکاران شامل خطاهای به کارگیری اصول پذیرفته شده حسابداری و دستکاری‌های صورت گرفته در اقلام تعهدی و اقلام سود و زیانی شرکت خواهند بود. از این رو وجود حسابرسان با رتبه‎بندی مشابه می‎تواند از طریق شناسایی دستکاری‎های یکسان صورت گرفته در اقلام سود و زیان گزارش شده موجب افزایش کیفیت سود و قابلیت مقایسه اقلام سود و زیانی دو شرکت گردد.