حفظ منابع آب‌وخاک براي هر كشور، به‌عنوان سرمایه‌های بسيار ارزشمند اهميت فراوان دارد، چراکه آب‌وخاک باعث رشد گياه و محصولات زراعي و جنگلي می‌شود. تغییر کاربري اکوسیستم‌های طبیعی به اکوسیستم‌های مدیریت‌شده، اثرات زیان باري بر خصوصیات خاك داشته و به‌عنوان عامل تخریب خصوصیات فیزیکی- شیمیایی خاك به شمار می‌رود. ارزيابي تناسب اراضي از روش‌هایی است كه براي تعيين سازگاري اراضي براي نوع خاصي از انواع استفاده‌ها به كار می‌رود و از اراضي با توجه به استعداد و پتانسيل تولیدی‌شان استفاده می‌شود. اين تحقيق باهدف بررسي تناسب اراضي منطقه گل رودبار واقع در شمال شهر سمنان و مهديشهر است. روش کار براي تعيين تناسب اراضي براي يك نوع استفاده حالات مختلف يك عامل مؤثر را مشخص و درجه‌بندي و سپس با اثر دادن هرکدام از عوامل مشخص‌شده درجه تناسب اراضي تعیین شده است. در شرایط فعلی بیشترین تناسب اراضی در حوزه گل رودبار به ترتیب 4910 هکتار برای مرتع با 25.6 درصد و 1263 هکتار جز هیچ‌کدام از کاربری‌های اراضی قرار نگرفته و 65.9 درصد از مساحت منطقه در تناسب اراضی بایر قرارگرفته است.