تولیدکنندگان بخش کشاورزی همواره با خسارت های ناشی از بروز حوادث قهري و بلاهاي طبیعی روبرو هستند و معیشت آن-ها در معرض خطرات جدي قرار دارد، به طوري که این امر موجب می شود کشاورزان و دامداران همواره نگران بازپرداخت هزینه-هاي مختلف تولید و حتی هزینه هاي ضروري زندگی و معاش خود باشند. از این رو دوام فعالیت¬هاي تولیدي در این بخش نیازمند حمایت¬هاي جدي از تولیدکنندگان و سرمایه¬گذاران این بخش است. در بین سیاست¬هاي مختلف حمایتی، بیمه محصولات کشاورزي به عنوان راه حل مفید و مناسب جهت مقابله با این خطرات همواره مورد توجه بوده است. بیمه از طریق تأثیرات متعدد خود، می تواند باعث پیشرفت مطلوب بخش روستایی چه در سطح خرد و چه در سطح کلان و نیز توسعه هماهنگ کلیه بخش ها گردد. دستیابی به این اثر توسط نظام بیمه محصولات کشاورزی از طریق توزیع ریسک و خطرات احتمالی و حذف و رفع پاره ای از این عدم اطمینان¬ها در صورتی میسر می شود که از یک طرف، عرضه و تقاضای بیمه متناسب باشد و از طرف دیگر برنامه های بیمه نیز از کارآیی بالایی برخوردار بوده و از نظر مالی متکی به خود باشد. داده های استفاده شده در این تحقیق از نوع داده های مقطعی می باشند که در 245 پرسشنامه و در سال زراعی 93-94 به طور تصادفی از بین کشاورزان شهرستان تویسرکان و بهار جمع آوری گردید. 132 پرسشنامه برای محصول گندم و جو و 113 پرسشنامه برای محصول سیب زمینی در شهرستان تویسرکان و بهار تکمیل گردید. نتایج نشان داد سطح تحصیلات، شاخص دارایی کشاورزان، سابقه اشتغال به کشاورزی، سطح زیرکشت، شیوه کشت و خسارت دریافتی بر تقاضای بیمه محصولات کشاورزی مؤثر است و بیمه¬ها به عنوان ابزار مدیریت ریسک موجب سرشکن شدن هزینه¬های کشاورزان و توسعه روستایی شده اند.