در سال‌های اخیر، پلتفرم‌های دیجیتال به‌عنوان ابزارهایی نوین برای توانمندسازی اقتصادی و اجتماعی در جوامع کم‌برخوردار مطرح شده‌اند. این پژوهش با رویکرد کیفی و تحلیل محتوای هدفمند، به بررسی نقش پلتفرم‌های دیجیتال در توسعه کارآفرینی اجتماعی در ایران پرداخته و تلاش کرده است با تحلیل مطالعات موردی داخلی و بین‌المللی، سازوکار خلق فرصت‌های اجتماعی فناورمحور را تبیین کند. بر اساس نظریه «هم‌پیوندی فناورانه»، پلتفرم‌ها تنها در صورت تعامل مؤثر با بسترهای نهادی، فرهنگی و انسانی به فرصت تبدیل می‌شوند. یافته‌ها در سه سطح خرد (تجربه فردی کارآفرینان)، میانی (نقش پلتفرم‌ها به‌عنوان نهادهای واسط)، و کلان (زیرساخت‌ها و سیاست‌گذاری) دسته‌بندی شده‌اند. تحلیل چهار نمونه شامل «باسلام»، «توانیتو»، «Grameen e-Shop» و «SELCO» نشان می‌دهد که ترکیب فناوری دیجیتال با آموزش، تأمین مالی خرد، و حمایت نهادی، می‌تواند به شکل‌گیری زیست‌بوم‌های پایدار و عدالت‌محور منجر شود. پژوهش پیشنهاد می‌کند که سیاست‌گذاران، نهادهای توسعه‌محور و بازیگران فناوری با اتخاذ رویکردی چندسطحی، بر طراحی چارچوب‌های حمایتی متمرکز شوند تا از ظرفیت پلتفرم‌ها در مسیر توانمندسازی و توسعه انسانی استفاده شود.