شناسایی مدل درست قیمت‌گذاری دارایی از مدت‌ها قبل موضوعی مهم در ادبیات موضوعی اقتصاد مالی بوده است. چنین مدلی نه تنها بازده سهام را توضیح می‌دهد بلکه باعث افزایش توانایی در پیش‌بینی بازده غیر عادی نیز می‌شود. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی امکان بهبود عملکرد مدل‌های q فاکتور، سه عاملی فاما و فرنچ، چهار عاملی کارهارت، پنج عاملی فاما و فرنچ، شش عاملی فاما و فرنچ و q فاکتور تعدیل شده با عامل رشد سرمایه‌گذاری مورد انتظار در توضیح تفاوت بازده سهام با اضافه کردن عامل بنیادی مبتنی بر ویژگی‌های حسابداری است. برای بررسی هدف پژوهش حاضر، از داده‌های 129 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی1386 تا 1402 استفاده شده است. سپس بر پایه نظریه مصرف و اصول و مفروضات حسابداری، ویژگی‌های حسابداری اثرگذار بر رشد سود و بازده سهام شناسایی و به دنبال آن به صورت تجربی آزمون شده‌اند. در ادامه، ویژگی‌های مربوطه در یک عامل تحت عنوان عامل بنیادی مبتنی بر ویژگی‌های حسابداری خلاصه می‌شوند تا در بسط مدل‌های چند عاملی قیمت‌گذاری مورد استفاده قرار گیرد. نتایج نشان می‌دهد، بسط مدل‌های مورد بررسی پژوهش با عامل بنیادی مبتنی بر ویژگی‌های حسابداری، درمدل qفاکتور ، مدل چهار عاملی کار هارت ، مدل پنج عاملی فاما و فرنچ ومدل qفاکتور تعدیل شده با عامل رشد سرمایه گذاری مورد انتظار موجب کاهش آماره GRS و افزایش ضریب تعیین تعدیل شده آن‌ها می‌شود؛ که این موضوع حاکی از بهبود عملکرد و افزایش قابل توجه قدرت توضیح دهندگی مدل‌های حاوی عامل بنیادی مبتنی بر ویژگی‌های حسابداری نسبت به مدل‌های متناظر آن‌ها می باشد . اما بسط مدل‌های سه عاملی فاما و فرنچ و شش عاملی فاما و فرنچ با عامل بنیادی مبتنی بر ویژگی‌های حسابداری موجب بهبود عملکرد مدل نسبت به مدل های عاملی متناظر آن ها نمی شود.