پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شفافیت مالی در عملیات شهرداری‌ها بر اعتماد عمومی شهروندان، در چارچوبی نظری مبتنی بر نظریه‌های نمایندگی، مشروعیت و سرمایه اجتماعی طراحی و اجرا شده است. به منظور بررسی این رابطه، پژوهش از روش ترکیبی با استفاده از پرسشنامه و تحلیل معادلات ساختاری بهره برده است. یافته‌ها نشان داد که شفافیت مالی تأثیر مستقیم و معناداری بر سطح اعتماد عمومی دارد، و این رابطه از طریق متغیرهای میانجی چون پاسخ‌گویی نهادی و مشارکت شهروندی نیز تقویت می‌شود. تحلیل آماری نشان داد که بیش از ۵۰ درصد از واریانس اعتماد عمومی از طریق متغیرهای مدل قابل تبیین است. نتایج حاکی از آن است که صرفاً انتشار اطلاعات مالی کافی نبوده و موفقیت سیاست‌های شفافیت وابسته به کیفیت اطلاع‌رسانی، توانمندسازی نهادهای پاسخ‌گو و تقویت بسترهای مشارکت واقعی است. از منظر نظری، پژوهش حاضر به تبیین دقیق‌تر سازوکارهای اجتماعی میان شفافیت و اعتماد کمک کرده و از نظر عملی نیز توصیه‌هایی برای بهبود حکمرانی محلی ارائه نموده است. در نهایت، بر این نکته تأکید شده است که اعتماد عمومی در سطح شهروندی، یک محصول ترکیبی از صداقت، شفافیت و مشارکت نهادی است که تنها در بستر حکمرانی چندوجهی می‌تواند به‌درستی شکل گیرد و تداوم یابد.