این پژوهش به بررسی رابطه بین استراتژی تامین مالی و کیفیت سود مبتنی بر اقلام تعهدی در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. جهت سنجش کیفیت سود مبتنی بر اقلام تعهدی از مدل تعدیل شده کوتاری و همکاران(2005) و نیز جهت اندازه گیری استراتژی تامین مالی از دو سیاست تامین مالی داخل و خارج از شرکت بهره گرفته شده است. نمونه آماری این پژوهش شامل 119 شرکت طی سال هاي 1398 تا 1402 می باشد. جهت تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش از مدل رگرسیون خطی با الگوی حداقل مربعات معمولی(OLS) استفاده شده است. نتایج بررسی های پژوهشی در سطح اطمینان 95 درصد نشان داد بین سیاست های تامین مالی داخلی و کیفیت سود مبتنی بر اقلام تعهدی رابطه منفی و معنادار و بین سیاست های تامین مالی خارجی و کیفیت سود مبتنی بر اقلام تعهدی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، در مواقعی که شرکت ها اقدام به تامین مالی خارجی می نماید کیفیت سود مبتنی بر اقلام تعهدی کاهش می یابد و در مواقعی که اقدام به تامین مالی خارجی می کنند؛ کیفیت سود افزایش می یابد. این نتایج نشان می دهد که سطح بالای تامین بدهی از منابع داخلی در شرکت های بورسی یک مکانیزم کاهنده نظارت و موجب افزایش فرصت طلبی مدیران محسوب می گردد. بنابر نتایج می توان بیان کرد، وجود قرارداد های بدهی و افزایش بدهی ها می تواند عاملی برای محدود کردن رفتارهای فرصت طلبانه مدیران و کاهش آثار سو آن بر گزارشگری مالی باشد.