به‌لیمو (Lippia citrioodora) یکی از گیاهان دارویی ارزشمند با رایحه مناسب بوده که به دلیل ترکیبات مؤثره از دیرباز مورد استفاده قرار می‌گرفته است. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف عصاره جلبک دریایی و اسید هیومیک بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی گیاه دارویی به‌لیمو پژوهشی به صورت طرح بلوک‌های‌ کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارها به‌صورت محلول‌پاشی در 7 سطح شامل، شاهد، سه سطح اسید هیومیک (4، 8 و 12 میلی‌لیتر در لیتر) و سه سطح جلبک دریایی (4، 8 و 12 میلی‌لیتر در لیتر) اعمال گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تیمارهای مورد بررسی بر میزان ترکیبات سیترال، کاریوفیلن، ویتامین E و بوربونن در سطح احتمال یک درصد اثر معنی‌دار داشت. بیشترین میزان اثر گذاری تیمارهای مورد استفاده بر میزان سیترال و کمترین بر میزان ویتامین E نسبت به شاهد بوده است. باتوجه به بیشترین مقدار هریک از ترکیبات، کود جلبک دریایی نسبت به اسید هیومیک، بیشترین اثر را بر شاخص‌های مورد مطالعه قرار داده است
به طور کلی کاربرد جلبک دریایی و کود اسید هیومیک، به دلیل فراهم بودن مواد مغذی اصلی و فرعی، اسیدهای آمینه، ویتامین‌ها و هورمون‌ها باعث بهبود خصوصیات کمی و کیفی گیاهان می‌شوند.