زمینه و هدف: مواجهه با آرسنیک از طریق آب آشامیدنی یک مشکل جهانی در حوزه‌ی سلامت است که باعث مسمومیت از طریق القای استرس اکسیداتیو و اختلال در انرژی سلولی می‌شود.
روش‌ها: گال‌های گیاه مازو با متانول استخراج شدند. رت‌های نر ویستار به طور تصادفی به 8 گروه 6 تایی تقسیم شدند و به مدت 30 روز تحت درمان قرار گرفتند. گروه‌های کنترل منفی و مثبت به ترتیب نرمال سالین و آرسنیت سدیم (5/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم) را از طریق گاواژ دریافت کردند. گروه‌های درمانی سه دوز مازو (200، 400 و 600 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز) را از طریق تزریق داخل صفاقی 2 ساعت پس از تجویز خوراکی نرمال سالین یا آرسنیت سدیم (5/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم)(آرسنیک-مازو) دریافت کردند. پس از 30 روز، همه حیوانات با کتامین/زایلازین بیهوش شدند و 2 میلی‌لیتر خون برای اندازه‌گیری ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل، اندازه‌گیری مالون‌دی‌آلدئید و کربونیلاسیون پروتئین پلاسما گرفته شد.
نتایج: محتوای فنولیک کل گیاه 23/ ± 78/5 میلی‌گرم معادل اسید گالیک بر گرم عصاره خشک تعیین شد. نتایج نشان داد در حیوانات تحت درمان با آرسنیک، کاهش قابل توجهی در ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل و افزایش پراکسیداسیون لیپید و کربونیلاسیون پروتئین در مقایسه با گروه کنترل رخ می‌دهد. ‌تجویز مازو (600 میلی‌گرم بر کیلوگرم) با آرسنیک، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل را به طور قابل‌توجهی در مقایسه با گروه آرسنیک افزایش داد (007/0± 245/0 در مقابل 027/0 ± 183/0 برای آرسنیک) (05/0p<)، در حالی که سطح مالون‌دی آلدئید سرم (499/00 ± 880/1 در مقابل 112/0 ± 795/2 برای آرسنیک) و کربونیلاسیون پروتئین در این گروه در مقایسه با حیوانات تحت درمان با آرسنیک کاهش یافت (007/0 ± 128/0 در مقابل 009/0 ± 159/0 برای آرسنیک (01/0p<). در حیوانات تیمار نشده با آرسنیک، هر سه دوز عصاره‌مازو نشانگرهای استرس اکسیداتیو را بهبود بخشید.
نتیجه‌گیری: آرسنیک با تولید گونه‌های اکسیژن فعال، دفاع آنتی‌اکسیدانی سلولی را مختل می‌کند و گال‌های مازو قادر به بازگرداندن برخی از این فعالیت‌های اکسیدان آرسنیک هستند. مطالعات قبلی وجود آنتی‌اکسیدان‌ها در گیاه را گزارش کرده‌اند و کار حاضر می‌تواند نتیجه‌گیری کند که اثر آنتی‌اکسیدانی گیاه مازو در برابر استرس اکسیداتیو رخ داده در حیوانات تحت درمان با آرسنیک مفید است.