گل قاصدک (Taraxacum officinal) یا در لاتین با عنوان دندلیون، یک گیاهی علفی، چند ساله از خانواده کاسنی می باشد که از مهمترین علفهای هرز چمن می باشد. گل قاصدک با ریشه عمودی بسیار طویل، به نامهای خبر رسانک، خبر بیار یا خبرچین یا شجرة اسنان الاسد هم شناخته می ‌شود و در طب سنتی به طَرَخشَقون یا طَرَشقوق معروف است و به آن هندبای، بری، کاسنی بری و دندانِ شیر در لاتین نیز می گویند. مورد پسند افرادی که به دنبال یک چمن عاری از علف هرز هستند نیست، اما نه تنها گلهای زرد کوچک زیبایی دارد، بلکه منبعی غنی از مواد غذایی و دارویی و کاربردی است. این گیاه غنی از ویتامین های AوC ، فولاد و کلسیم است و گلها نیز خوراکی هستند که اگر گل قاصد برای رشد فرصت پیدا کند در نهایت ریشه های بزرگ و طویل تولید می کند که میتواند به عنوان یک ترکیب دارویی برداشت شود. شکل دارویی آن در بسیاری از ترکیبات سم زدایی استفاده می شود.
ریشه گل قاصد به عنوان یک مدر قوی و پاک کننده سیستم کبد و کلیه عمل می کند. مهمترین ترکیبات فعال آن شامل لاکتون ها، بیوتین، اینوسیتول و ویتامینهای E,D,B و همچنین فسفر می باشد. ماده فعال گل قاصد، کلسترول و تری گلیسیرید خون را به دلیل تشدید تشریح صفرا کاهش می دهد. گل قاصد عملکرد کبد، پانکراس و معده را بهبود داده است. این گیاه برای کم خونی، سیروز کبدی ناشی از هپاتیت و روماتیسم، ضد سرطان، مسکن و ضد هایپرگلایسمی اثرات ضدالتهابی، ضد انعقدی مورد استفاده قرار می گیرد. رشد قابل‌ توجه عواقب اقتصادی دیابت نوع ۲ (T2D) جست ‌و جویی برای داروهای جایگزین و ارزان‌ تر را به همراه داشته است. قاصدک (Taraxacum) نمایه جذابی از اجزای بیواکتیو با خواص ضد دیابتی بالقوه را ارائه می‌ دهد. خواص ضد دیابتی قاصدک به ترکیبات شیمیایی بیواکتیو آن نسبت داده می ‌شود؛ این ترکیبات شامل اسید چیکوریک، تاراکسسترول (TS)، اسید کلروژنیک و لاکتون‌های سزکوئی ‌ترپن هستند. مطالعات نمایه دارویی مفیدی از قاصدک برای درمان مجموعه‌ ای از بیماری ‌ها را مشخص کرده ‌اند، اگرچه تا کنون توجه کمی به اثرات اجزای بیواکتیو آن بر روی T2D معطوف شده است. اگرچه تحقیقات اولیه امیدوارکننده به نظر می ‌رسند، داده‌ها در مورد تأثیرات سلولی قاصدک محدود هستند و به کار بیشتری روی خطوط سلولی بتا (INS-1E)، خطوط سلولی آلفا و خطوط سلولی اسکلتی انسانی نیاز است تا اجزای فعال که می‌ توانند در کنترل و درمان T2D مفید باشند، بهتر شناسایی شوند. در واقع، تحقیقات گسترده در آزمایشگاه، درون‌ زنی و بالینی برای بررسی بیشتر مکانیزم ‌های دارویی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی تحت ‌الاثر ترکیبات مشتق ‌شده از دندان‌ شیر بر T2D لازم است.