گردشگری وطبیعت گردی در طبیعت و مناطق روستائی دارای ویژگی ها و جذابیت های خاصی می باشد که در صورت ایجاد شرایط و بستر مناسب جهت استفاده ازاین مواهب طبیعی و جاذبه های خاص مناطق روستائی می تواند به عنوان یکی از بهترین،زیباترین وخاطره انگیز ترین سفرهای هر شخص به یادگار مانده و در راستای حفظ فرهنگ غنی وسنتی روستائی و افزایش درآمد واشتغال مرتبط آنان نیز بسیار موثر واقع شود شکل(1).
یکی از روشهای استفاده از این طبیعت وشرایط جذاب محیط روستائی ، بهره برداری از همان شرایط ، امکانات و مکانهای سنتی، افراد روستائی،خانه های با بافت قدیم وسنتی ، محصولات کشاورزی ودامی ولبنی خود روستا و همینطور ظرفیت های بالای گردشگری هر روستا بدون هیچ گونه تغییر در ماهیت و نحوه ارائه ویا استفاده از آنها می باشد.
بدین معنی که حضور گردشگر در روستا مستلزم هیچ گونه تغییر در ساخت خانه های روستائی ویا امکانات و شرایط روستا نگردد و حتی در جهت تقویت ساختار های سنتی وقدیمی خود انگیزش شده و سعی شود در همه زمینه های ارائه دمات به روش ها وسنت های قدیمی برگشته و در استفاده از ابزار و محیط ومکان استراحت، شیوه تهیه وارائه خدمات ،فرآوری وتهیه غذا و نحوه برخورد ،گویش، آداب و رفتار همگی براساس سنت موجود ادامه یابد وگردشگر خود را با آن شرایط وفق داده و حداکثر لذت را از آرامش محیط روستا ببرد.