امروزه گردشگری بویژه گردشگری هنری ( هنر گردی) گستره جهانی یافته است. صفت گردشگری هنری یکی از استراتژی های توسعه هنرگردی برای ورود ارز ، ایجاد اشتغال و حمایت از رشد همه جانبه می باشد. سرزمین باستانی ایران از کهن ترین تمدن های بشری محسوب می شود ودر حال حاضر آثار هنر و معماری در بناهای تاریخی هویت شناخته شده مملک ماست. در این بین روستای ابیانه که در 40 کیلومتری شمال غربی نطنز در استان اصفهان واقع شده به اعتبار آثار وبناهای تاریخی پر تنوعش باید از زمره ی استثنائی ترین روستاهای ایران به شمار آورد.شکوه معماری بومی و سرشار از زیبایی این روستا آن را در شمار نمونه هایی کم نظیر دیدنی های جهان درآورده است.از این رو در اینجا سوال این است که پتانسیل ها و محدودیتهای توسعه گردشگری هنری کدام است و چه راهبردهاو راهکارهایی جهت توسعه گردشگری هنری که منجر به جذب گردشگران داخلی و خارجی می شود وجود دارد. با توجه به اینکه کشور ایران یکی از کشور های در حال توسعه و پر جاذبه هنری در خاورمیانه می باشد لذا بدهی است که توسعه گردشگری به طور اعم در کشور ما مورد توجه قرار گیرد . توسعه هنر و معماری ابنیه های تاریخی و توسعه گردشگری دو عامل مرتبط با یکدیگرند که توسعه هر کدامشان تأثیری مثبت بر دیگری دارد. در این پژوهش از دو روش اسنادی – کتابخانه ای و میدانی به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده گردیده است و جهت روشن شدن مبانی نظری تحقیق با رجوع به کتابخانه ها از کتب و مقالات نگاشته شده و پایان نامه ها استفاده می شود.
آثار هنر و معماری اعجاب انگیز در بناها – موزه های مردم شناسی – آتشکده ها و حسینیه- امامزاده و خانگاه درروستای ابیانه در صورت توجه می تواند در رشد و رونق گردشگری در سطح منطقه ای و ملی نقش شایان توجهی داشته باشد . در این مقاله سعی شده که با معرفی نمونه هایی از هنر و معماری مسکونی موجود در روستای ابیانه بتوان به بررسی رابطه بین هنر و معماری و توسعه گردشگری و نحوه تأثیر آن در جذب گردشگران داخلی و خارجی پرداخت.