هر گونه تلاش در خصوص حفظ ذخایر موجود فضای سبز در واقع کمک به حفظ سلامت جسمی و روانی شهروندان است از این رو آسیب شناسی کمیسیون حفظ و گسترش فضای سبز به عنوان مرجع ارائه درخواست های قطع می تواند کمکی شایان توجه در دست یابی به راه حلی مناسب جهت جلوگیری از هدر رفت منابع سبز موجود می باشد.روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی می باشد. در ابتدای پژوهش تعاریف و مفاهیم موجود و تاریخچه کمیسیون حفظ و گسترش فضای سبز مورد بررسی قرار گرفته و نحوه کارکرد کمیسیون حفظ و گسترش فضای سبز مورد بررسی قرار می گیرد. با بررسی 620 مورد درخواست قطع ارائه شده در یک ساله 1402 نوع درختان و درختچه ها و علل درخواست قطع آن ها توسط متقاضیان مورد تحلیل قرار گرفته در پایان پیشنهاد می گردد تا حد امکان با هرس و جا به جایی درختان و قیم گذاری از اتلاف سرمایه های اصلی فضای سبز در شهر پرهیز شود.