آشیان اکولوژیکی یک اصطلاح برای توصیف جایگاه یک گونه در یک اکوسیستم است. این مفهوم هم محدوده شرایط لازم برای بقای یک گونه و هم نقش بومشناختی آن در اکوسیستم را در بر می‌گیرد. آشیان اکولوژیکی، همه تعامل‌های بین یک گونه و محیط زیست زنده (بیوتیک) و غیرزنده (آبیوتیک) را در برمی‌گیرد و بنابراین یک مفهوم بنیادی و اساسی در علم بوم‌شناسی محسوب می‌شود. شناخت آشیان اکولوژیکی گونه‌های مختلف کمک می‌کند تا برنامه‌های حفاظتی و مدیریتی مناسبی برای حفظ و احیای جمعیت‌های آن‌ها طراحی شود. این بدین معنی است که نیازهای زیستی و محیطی هر گونه شناسایی و در برنامه‌ریزی‌ها لحاظ گردد. از طرفی آگاهی از آشیان اکولوژیکی گونه‌ها به ما کمک می‌کند تا بتوانیم اثرات تغییرات محیطی یا فعالیت‌های انسانی را بر روی آن‌ها ارزیابی کنیم. این امر در انجام مطالعات ارزیابی اثرات زیست‌محیطی بسیار حائز اهمیت است. همچنین دانش در مورد آشیان اکولوژیکی گونه‌ها به برنامه‌ریزی برای حفاظت، بازسازی و مدیریت زیستگاه‌های مناسب آن‌ها کمک می‌کند. این امر برای حفظ تنوع زیستی بسیار ضروری است. طوریکه بررسی آشیان اکولوژیک منجر به شناسایی گونه‌های حساس به تغییرات محیطی یا گونه‌های کلیدی در اکوسیستم‌ها و پایش تغییرات محیطی و درک بهتر تعامل‌های بین‌گونه‌ای و تأثیرات متقابل آن‌ها در اکوسیستم‌ها می‌گردد. با توجه به اهمیت شناخت آشیان اکولوژیکی گونه‌ها و جوامع گیاهی در بحث مدیریت منابع طبیعی، در مطالعه حاضر ما به بررسی این مهم و عوامل مؤثر بر آن می‌پردازیم.