از دیرباز معدن¬کاری یکی از فعالیت¬های مورد نیاز زندگی بشر بوده است که با افزایش روزافزون سهم صنایع مختلف در زندگی انسان، وابستگی به منابع معدنی بیش از پیش شده است. معدن¬کاری در سراسر جهان، منابع آب¬های سطحی و زیرزمینی را متاثر می¬سازد. بخشی از این خطرات اختصاص به فضای کارگاهی درون معدن و کارخانه دارد. بخش عمده دیگر کنش¬ها و واکنش¬هایی است که در خارج از محیط معدنی در طبیعت اتفاق می¬افتد و منجر به آلودگی آب، خاک و هوا می¬گردد. این تاثیرات می¬تواند ناشی از روش استخراج نامناسب، طراحی غیراصولی، عدم کنترل نشت آب در معادن، دپوی غیراستاندارد باطله، رهاسازی پساب کارخانه فرآوری و عدم بازساری معدن باشد. با انجام اقدامات اصلاحی می¬توان از شدت این تاثیرات کاست و به میزان قابل توجهی آنها را کنترل نمود. با تغییر روش استخراج، به کارگیری مناسب، بازیابی و شیوه¬های حفاظت آب، مقادیر آب مصرفی می¬تواند به حداقل برسد. با استفاده از کنترل رواناب، مدیریت باطله و نظارت بر خروجی¬های معدن می¬توان تاثیر منفی بر کیفیت آب¬های سطحی را کاهش داد. تزریق در حفرات، طراحی مناسب و بازسازی معدن می¬تواند از اثرات منفی بر آب¬های زیرزمینی جلوگیری کند. در تمام سطوح معدن نباید نقش آموزش و توجیه پذیری الزامات تدوین شده را فراموش کرد که بدون آن قوانین و مقررات اثربخش نخواهد بود.