به منظور بررسی روند شاخص سطح برگ و اثر آن بر میزان ماده موثره سیلیبین با مصرف انواع کود شیمیایی، آلی و زیستی و زمان مصرف کود نیتروژن در دو سال زراعی (96-1394) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل انواع کود (آلی، زیستی و شیمیایی) و زمان مصرف کود نیتروژن بودند. فاکتور اول، انواع کود شامل 1- ورمی¬کمپوست، 2- قارچ میکوریزا آربوسکولار گلوموس موسه، 3- باکتری سودوموناس فلورسنت، 4- کود فسفر 80 کیلوگرم در هکتار، 5- کود فسفر 100 کیلوگرم در هکتار به همراه یک تیمار شاهد (بدون مصرف هر نوع کودی) و فاکتور دوم، سه زمان مصرف کود نیتروژن (ساقه¬دهی، قبل از گلدهی و قبل از دانه¬بندی) در نظر گرفته شدند. با آنالیز داده¬ها مشخص شد که تیمارهای میکوریزایی و در هنگام استفاده از کود نیتروژن در زمان قبل از گلدهی و همچنین دانه¬بندی، عملکرد دانه و میزان عملکرد سیلیبین بالاتری را سبب شدند. البته کاربرد سودوموناس با مصرف نیتروژن در زمان دانه¬بندی هم عملکرد سیلیبین را افزایش داد اما از نظر مقدار کمتر از تیمار میکوریزایی با مصرف نیتروژن در زمان قبل از گلدهی بود. همچنین استفاده از قارچ میکوریزا در زمانی که کود نیتروژن در هنگام قبل از گلدهی به زمین اضافه شود، سطح برگ بالاتری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد. به تبع افزایش سطح فتوسنتزکننده، عملکرد دانه و ماده موثره سیلیبین در گیاه ماریتیغال می¬تواند بهبود یابد.