کشور ایران با اقلیم¬های متفاوت دارای تنوع گیاهان دارویی زیادی می¬باشد و وجود آنها در فضای سبز نشانه¬ای از توانایی اقلیمی و احوال فرهنگی منطقه است. استفاده از گیاهان دارویی چندساله مانند رزماری، زوفا، اسطوخودوس، آویشن، پونه، نعناع و درختان و درختچه¬هایی مانند اکالیپتوس، زیتون و گل محمدی به علت دارا بودن گل¬های زیبا و معطر، غیرآلرژیک، انعطاف اکولوژیکی بسیار زیاد، کم¬توقع بودن، مقاومت در برابر شوری و خشکی خاک و وزش باد، تشعشع شدید خورشید، شرایط ماندابی، هرس شدید، دوام و عمر طولانی و صرفه جویی در هزینه¬های احداث، در فضای سبز شهری مناسب به نظر می¬آیند. فضای سبز شهری بر اکولوژی شهری به ویژه اقلیم، هوا، خاک، آب¬های زیرزمینی اثر گذاشته و جامعه¬شناسان، روان¬شناسان و پزشکان بر این باورند که فضای سبز افزون بر تامین بهداشت جو و محیط مکانهای مسکونی، نقش مثبتی در سلامتی شهروندان به عهده دارد. هدف از این پژوهش بررسی استفاده از رزماری که گیاهی دارویی است در فضاهای سبز می¬باشد. یکی از راه¬های بسیار موثر در کنترل فرسایش خاک، برجای گذاشتن بقایای گیاهان دارویی قبل از آیش است. بنابراین گیاهان دارویی مثل رزماری در ارائه خدمات بوم شناختی نیز بسیار توانمند هستند. این تحقیق از نوع مروری – ترویجی می¬باشد و جمع¬آوری اطلاعات آن با مطالعه تحقیقات و پژوهش¬های پیشین می¬باشد.