چکیده: سرطان یک اختلال ژنتیکی است که سالانه حدود 8000000 ابتلا جدید به آن در سراسر جهان ثبت می‌شود. سرطان معده چهارمین عامل بدخیمی شایع و دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در جهان است. امروزه از جراحی، رادیوتراپی، شیمی‌درمانی، ایمنی‌تراپی و درمان‌های کمکی برای معالجه‌ی سرطان استفاده می‌کنند. ویژگی‌های مشترک سلول‌های سرطانی شامل: سیگنال‌دهی رشد خودکفا، عدم حساسیت به سرکوبگر رشد، فرار از مرگ سلولی،رگ‌زایی پایدار،پتانسیل تکرار بی‌حد و حصر، تهاجم و متاستاز، برنامه‌ریزی مجدد متابولیسم انرژی، فرار از تخریب سیستم ایمنی، بی‌ثباتی ژنومی می‌باشد. سیلی‌مارین با چند مکانیسم مختلف از جمله: مهار رگ‌زایی، مهار تهاجم و متاستاز، القای آپوپتوز، مهار رشد چرخه‌ی سلولی و فعالیت ضد التهابی سلول‌های سرطانی را مهار می‌کند. شواهد بالینی مختلف قابلیت ضد سرطانی سیلی‌مارین را برای سرطان‌های پروستات، سینه، اکتوسرویکال، تخمدان، پستان، سرطان دهانه‌ی رحم انسان، ریه،کولون، و روده‌ی بزرگ و... نشان داده‌اند. ما در این پژوهش با استفاده از دوزهای 10، 30 و µg/µL 90 سیلی‌مارین خاصیت سیتوتوکسیک آن را با استفاده از تست MTT بر روی لاین سلولی AGS بررسی کردیم آنالیز داده‌های این تست نشان می‌دهد که زنده‌مانی سلولی با افزایش دوز دارو کاهش یافته است. با توجه به نتایج پژوهش‌های پیشین و نتایج پژوهش ما می‌توانیم امیدوار باشیم با استفاده‌ از دوزهای متناسب و تا حدودی بالای سیل‌مارین در کنار خاصیت محافطت بافتی آن مهار فعالیت سلول‌های سرطانی AGS را نیز داشته باشیم و امیدوار به درمان سرطان معده باشیم که این نتیجه نیاز به تحقیق بیشتر و موشکافانه‌تری دارد.