فقر روستایی تقریباً 63 ٪ از کل فقر جهانی را شامل می شود و تقریباً در همة کشورها، شرایطی که فقرای روستایی از لحاظ مصرف شخصی، دسترسی به آموزش، مراقبت های بهداشتی، آب آشامیدنی، مسکن ، حمل و نقل و ارتباطات با مواجه اند ، بسیار نامساعد تر از شرایط فقرای شهری است. در ایران نیز حدود 31 درصد جمعیت در روستاها زندگی می کنند که توجه به مناطق روستایی می تواند ، با فراهم آوردن محیط زیست سالم و پایدار نقش مهمی در توسعه ملی داشته باشد. در این راستا هدف تحقیق حاضر بررسی نقش گردشگری روستایی را در توسعه اقتصادی روستاها ست که با روش اسنادی انجام شده است. در نتیجة این تحقیق نشان می دهد که گردشگری روستایی با توجه به پیامدهای مثبتی که دارد می تواند، تأثیرات زیادی بر توسعه اقتصادی داشته باشد. و این نواحی را از حالت رکود و انزوا خارج ساخته و در آمدزایی و اشتغال زایی را برای نواحی افزایش می دهد.