امروزه برقراری امنیت از جمله نیازهای ضروری توسعه¬ی هر جامعه محسوب می¬شود و افزایش جرم و جنایت، امنیت و آسایش شهروندان را با تهدید جدی مواجه می¬سازد. عمدتا اعمال مجرمانه در قسمت¬هایی مشخصی از شهر اتفاق می¬افتد، چون مجرمین در انتخاب مکان سنجیده عمل می¬نمایند و مکان¬هایی را جهت اعمال مجرمانه¬ی خود بر می¬گزینند که ارتکاب جرم در آنجا با خطر کمتر و سرعت بیشتر امکان¬پذیر باشد. از این رو ساختار کالبدی شهر¬ها بر بروز جرایم تاًثیر به سزایی دارد. در ایران نیز سازماندهی کالبدی محلات، طراحی عناصر هویت¬دهنده و نظارتی، تعیین سیاست¬های پیشگیری در فضاهای عمومی از جمله توجهات ویژه شهرسازی به مقوله¬ی امنیت شهری در سال¬های اخیر است. پژوهشگران در دهه¬های اخیر به نقش شهرسازی از طریق اتخاذ تدابیر و سیاست¬ها در خلق محیط¬های مطلوب و ترکیب مناسب کاربری¬های مختلف شهری در پهنه¬ی فضاهای موجود شهر آگاهی یافته¬اند و در این زمینه به نظریه¬هایی از جمله نظریه فضاهای قابل دفاع، پیشگیری از وقوع جرم از طریق طراحی محیطی و امنیت طراحی دست یافته¬اند. از جمله رویکردهای مطرح شده در این زمینه، رویکرد پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی است که به عنوان یکی از مشهورترین رویکردها در دهه¬ی 1960 مطرح شده¬ است. این رویکرد بر این ادعا استوار است که می¬توان با طراحی مناسب و موثر محیط از ارتکاب جرم پیشگیری نمود و علاوه بر بهبود کیفیت زندگی بر ترس ناشی از جرم نیز غلبه کرد. این رویکرد بر چهار اصل از جمله نگهداری و مدیریت، نظارت طبیعی، محدودکنندگی فضاها، کنترل دسترسی استوار است. رویکرد امنیت طراحی نیز ارتقاء یافته¬ی طراحی محیطی (CPTED) می¬باشد که در سال 1989 با هدف تشویق توسعه¬دهندگان مسکن برای طراحی مکان¬های ایمن در مرحله¬ی برنامه¬ریزی ایجاد گردید و هدف اصلی آن افزایش امنیت شهری از طریق کاهش جرم در محیط شهری با تاکید در نحوه¬ی طراحی و استفاده از فضا است. با این توصیف در این پژوهش سعی بر آن است که به ارتقاء امنیت و پیشگیری از جرم در محله¬ی آیت الله عبادی مشهد پرداخته شود. محله¬ی آیت الله عبادی مشهد به دلیل داشتن بافت اورگانیک، عرض¬کم معابر و کُنج¬¬های پنهان، فضاهای رها شده و بی¬دفاع، قدمت بالای ابنیه، سطح درآمد پایین ساکنین زمینه¬ی وقوع جرم را فراهم می¬سازد که با استفاده از رویکردهایCPTED و SBD به ارتقای امنیت محله پرداخته می¬شود.