دانشگاه کارآفرین دانشگاهی است که به طور فعال تلاش می کند تا درباره کسب وکارها به نوآوری بپردازد و سعی دارد تا در شکل دادن به آینده ی جامعه مثمرثمر باشد. دانشگاه کارآفرین، از طریق پیوستن به یک جریان خطی معکوس و پویا، انتقال مشکلات صنعت و جامعه به دانشگاه و سپس انتقال راه حل های تولید شده در درون دانشگاه به صنعت و جامعه، و همچنین تولید نوآوری های باارزش از تحقیقات پایه، باعث توسعه دانشگاه می شود. کارآفرینی دانشگاهی به معنی توسعه یک شبکه از ارتباطات اجتماعی از منابعی که می‌تواند به دست آید و دانشگاه این منابع را به ارزش افزوده اجتماعی تبدیل کند. سیاست‌گذاری کارآفرینی در مراحل قبل، حین و بعد از راه¬اندازی در فرآیند کارآفرینانه است. شامل سه حوزه انگیزش، فرصت و مهارت می¬شود. هدف اولیه آن ترغیب افراد بیشتر به کارآفرینی، راه¬اندازی کسب و کار و مراحل اولیه کسب و کار است. بر این اساس در این مطالعه به بررسی مروری سیاستگذاری توسعه کارآفرینی دانشگاهی در کشور ایران پرداخته شده است. نتایج بررسی ها نشان داد که سیاستگذاری توسعه کارآفرینی دانشگاهی در کشور ایران متاثر از عوامل بازیگران کارافرینی، نهادهای سیاستگذار، مراحل سیاستگذاری‌، عوامل فرهنگی، عوامل اجتماعی، عوامل روانشناختی و عوامل فردی می باشد.