این مقاله نقش حسابرسان خارجی در نظارت بخش بانکداری را از چشم انداز سازمانی و تجربی بررسی می کند. اولا، یک چهارچوب کارگزار – کارفرما ساده را ارائه می دهیم که اهمیت چندین مشخصه سازمانی را در تعیین شمول بهینه حسابرسان خارجی در نظارت مورد تاکید قرار می دهد. آنگاه یک شاخص جدید را می سازیم که درجه ای از درگیری حسابرسان خارجی در نظارت بخش بانکداری در 115 کشور را بدست می آورد. سازگار با استدلال های نظری خود، در می یابیم، کشورهایی که نقش بانک های مرکزی را در نظارت افزایش می دهند، هم چنین بیشتر احتمال دارد، حسابرسان را بکار گیرند، این امر حاکی از این است، پیچیدگی مضاعف یک کارکرد نظارت، احتمالا از تخصص یک حسابرس خارجی بهره می برد. هم چنین تجربه داشتن یک بحران مالی به استفاده بالاتر حسابرسان وابسته است، به طور خاص در بین بانک های مرکزی دارای یک نقش فزاینده در نظارت است که برخی دغدغه های اعتبار ناظر را پیشنهاد می دهد. نهایتا، نشان می دهیم کیفیت حسابرسی بالاتر به یک مشارکت مضاعف حسابرسان در نظارت وابسته است.