سفرکردن وآشنایی با سرزمین های جدیدازدیربازدرفرهنگ های گوناگون جهان دارای اهمیت بوده وگاه نیز مقدس شمرده می شود.در فرهنگ اسلامی نیز به سفر بسیار توجه می شده وهمواره به آن توصیه شده است درعصرجدید پیشرفت های مختلف اقتصادی واجتماعی به تغییر سبک زندگی افراد انجامیده وامروزه سفرکردن وگردش بخش مهمی از اوقات فراغت مردم را تشکیل می دهد. (فرقانی، نازفرد،1385)، هم اکنون اکثر کشورهای پیشرفته جهان، جهانگردی را بهترین راه برای اعتلای فرهنگ وتفاخر ملی ورسیدن به صلح وهمچنین دستیابی به درآمدهای سرشار اقتصادی می دانند.گسترده شدن پدیده توریسم به تخصصی شدن هرچه بیشتر آن انجامیده، به طوری که امروزه با ابعادگوناگون آن همچون جهانگردی تفریحی وورزشی، پزشکی، علمی ومذهبی وفرهنگی و.....روبرو هستیم ودر هرکدام از این بخش ها، تعداد زیادی ازمردم به گونه ای کاملا تخصصی در حال فعالیت هستند .(گی چاک وای،1382،همان) گردشگری به عنوان بزرگ ترین صنعت جهان وورزش به عنوان یکی از صنایع بزرگ وبا اهمیت دردنیای کنونی هستندکه از تلفیق آنها یکی از شگفت انگیزترین صنایع خدماتی مدرن به نام صنعت (گردشگری ورزشی)به وجودآمده است ،افزایش خیره کننده تعداد جهانگردان ورزشی چه به صورت فعال به عنوان ورزشکار، یا غیر فعال به عنوان تماشاچیان وعلاقه مندان به ورزش، در رویدادهای ملی وبین المللی والمپیک شاهد این مدعاست.توریسم همانند ورزش دردرک فرهنگی بین جوامع وملل سهم بسزایی داشته ودرصورتیکه به درستی مدیریت گردد، موجب حفظ محیط زیست، فرهنگ ها، تندرستی وارتقاء کیفی زندگی بازدیدکنندگان وساکنان جوامع مقصد خواهد شد.صدالبته اگر به گونه ای صحیح مدیریت نگردد، تاثیرات منفی اجتماعی، محیطی واقتصادی در بر خواهد داشت.درنتیجه درک طبیعت توریسم نه تنها برای افردی که دراین بخش فعال بوده یا تحصیل می کنند بلکه برای رهبران دولت ها، سیاستگزاران وشهروندان نیز بسیار پراهمیت است.( اصفهانی ، نوشین،1388)