در حال حاضر افزایش رقابت برای به دست آوردن آب شيرين در بخش‌های مختلف سبب کاهش آب در دسترس کشاورزی از جمله فضای سبز شهری شده است. بخش كشاورزي در معرض فشار فزاينده است كه در مصرف آب جويي كرده و آن را به نحو كارآیی مورد استفاده قرار دهد. از اين بخش انتقاد مي‌شود كه بالاترين سهم از منابع آب كشور را به خود اختصاص داده ولي بازده كمتري نسبت به بخش‌هاي ديگر بدست مي‌آورد. راندمان‌هاي آبياري كمتر از 30 درصد در كشور بيانگر وجود مسئله‌اي به نام فاصله يا شكاف بهره‌وري و كارآيي يعني تفاوت بين عملكرد و وضع مطلوب در بهره‌برداري از منابع آب كشور است. یکی از عوامل محدود کننده گسترش فضای سبز، کمبود منابع آب قابل دسترس می باشد. از طرف دیگر، گسترش فضای سبز فعلی برای دستیابی به استانداردهای جهانی سرانه فضای سبز شهری، موجب افزایش پوشش گیاهی موجود می شود که خود به معنی افزایش نیاز به منابع آب است. يكي از اين منابع عبارت از بارش‌هايي است كه سريع از دسترس خارج مي‌شوند. امروزه نگاه به توليد محصولات كشاورزي بايد بر اين اصل استوار باشد كه چه مقدار آب، چه مقدار محصول توليد مي‌كند و افزايش توليد را به ازاي واحد آب مصرفي محاسبه كنيم. اعمال مديريت صحيح و بكارگيري تكنيك‌هاي پيشرفته به منظور حفظ ذخيره رطوبتي خاك و افزايش ظرفيت نگهداري آب مورد استفاده در فضای سبز شهری از جمله اقدامات موثر براي افزايش راندمان آبياري و در نتيجه بهبود بهره برداري از منابع محدود آب كشور مي‌باشد. در این پژوهش سعی بر این شده است تا راهکارهای بهبود کارایی مصرف آب در این شرایط کم آبی و خشکسالی کشور، مورد بررسی قرار گیرد.